menu

Abstract en geometrisch

De stijl waarin Van Trigt werkt heet het Constructivisme, ook wel concrete kunst genoemd. Zijn opvallende stijl kan misschien ook het beste als ‘abstract-geometrisch’ worden omschreven. Het zijn het allemaal later ontstane stijlbenamingen voor een kunstvorm die door Piet Mondriaan en de internationaal befaamde Nederlandse groep ‘De Stijl’ rond 1917 werd ontwikkeld.

Samengaan van gevoel en verstand

Toch is het tot op heden een moderne en actuele stijl gebleven die gekenmerkt wordt door een grote of totale beheersing in compositie, vorm en kleur.

Een samengaan van een gevoelsmatige- en verstandelijk toegepaste beeldopbouw.

Sleutelwoord voor al van Trigts werken is harmonie en het streven een onlosmakelijke eenheid te creëren tussen vorm en kleur.

Geometrische vorm

Essentieel daarbij is het gebruik van geometrische vorm en de rechte lijn als voorbeeld van perfecte verhoudingen.

De wisselwerking tussen vorm en kleur komt in zijn werkwijze in volle zuiverheid tot zijn recht. Het vormt zeker ook de grondslag van de beeldende spanning in zijn werk.

De balans tussen helderheid en ongrijpbaarheid maakt zijn werk zo bijzonder.


Henk van Trigt       2017

Geboren in een warm maar niet artistiek gezin bezocht ik met school het Gemeentemuseum in Den Haag. Nog steeds herinner ik me dat het werk van Mondriaan diepe indruk op me maakte. Zulke kunst had ik nog nooit gezien.

Ik kijk er nu op terug als een vorm van innerlijke herkenning.

De drang om te tekenen (figuratief) bleef. Ik ging begin zestiger jaren studeren aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag.

In mijn derde studiejaar kreeg ik les van Joost Baljeu. Baljeu was de grote animator van de naoorlogse geometrische kunst in Nederland.

Onder zijn lessen ervoer ik dezelfde innerlijke herkenning die ik eerder had bij het zien van mijn eerste Mondriaans. Binnen enkele maanden wist ik wat mijn artistieke invulling zou gaan worden. Baljeu heeft me de weg en de methode onderwezen die het mogelijk maakte om tot zuivere expressie te komen.

Na voltooiing van mijn studie was het zaak om los te komen van de invloed van Baljeu. Ik wilde zelf ontdekken wat mijn mogelijkheden waren, mijn eigen weg in de geometrische kunst vinden.

Deze zoektocht en ontwikkeling duurt nog steeds voort. Het voortdurende aanscherpen van de schilderkunstige en artistieke mogelijkheden.

Het combineren van een gevoelsmatige benadering van een werk en de rationele controle of wisselwerking daarna.

De abstract-geometrische/constructieve kunstvorm kent geen invloeden van de wereld om ons heen, het is de zuiver formele benadering die me zo aanspreekt. De kracht van het werk wordt opgeroepen door deze formele elementen, t.w. vorm, kleur, ritme, maatverhoudingen etc..

Kortom ‘compositie’.

Compositie vormt de ruggengraat van al mijn werk. Mijn benadering daarvan is altijd ‘harmonie en schoonheid’ Een zoektocht naar harmonie, soms is dat de harmonie van de contrasten/tegenstellingen. Het levert dan de beeldende spanning op die ik zoek. Ultieme balans kan heel saai uitpakken; soms is er een element van lichte verstoring van de balans nodig om die beeldende spanning te realiseren.

Vaak werk ik met de maatverhoudingen van de Gulden Snede. Door veel mensen worden die verhoudingen als harmonieus ervaren, ook al is dat niet  altijd duidelijk zichtbaar.

De laatste 20 jaar werk ik nooit meer volgens een ‘systeem’ maar altijd naar gevoelsmatig opgezette potloodschetsen. Later op de tekentafel omgewerkt tot een exacte maattekening. Gulden Snede verhoudingen, repeterende maatvoering etc. Die maattekening is noodzakelijk voor mij om tot spannende harmonie/expressie te komen.

Fascinerend is het wanneer op die uitgebalanceerde lijntekening, inmiddels op doek, kleur wordt aangebracht.

Vorm en maat zijn exact uit te voeren, kleur nooit, dus kleuren worden altijd gevoelsmatig aangebracht. Het kan soms de (lijn)compositie volledig verstoren, onbalans veroorzaken. Vaak is een ingreep in de vorm dan ook noodzakelijk. En altijd speelt die balans tussen gevoel en ratio.

Na ruim 50 jaar gewerkt te hebben in de abstract-geometrische kunstvorm voel ik nog steeds de innerlijke noodzaak om me op deze wijze te uiten.

Esthetische ontroering in de beeldende kunst is uniek, zij kan niet met andere middelen, b.v. tekst, worden uitgelegd.Zij kan alleen door de beschouwer worden gevoeld of herkend.